Ĉu ujo aŭ io?

Mi gratulas vin, ke vi faras tiel, Anna. Ankaŭ mi faras tiel, kiam mi redaktas la gazeton La Brita Esperantisto. Se iu sendas al mi artikolon, en kiu estas uzata la finaĵo -uj-, mi ne ŝanĝas ĝin, kvankam mi mem kutime uzas la finaĵon -i-. Mi faras tiel, ĉar mi scias, ke oni akceptas ambaŭ formojn en Esperanto kaj mi preferas respekti la preferon de aliaj homoj, tute kiel mi volas, ke aliaj homoj respektu mian.

Kiam estas korekte uzebla kaj -ujo kaj -io, tiam gravas, ke en unu artikolo estu uzata nur -ujo aŭ nur -io, sed ne alterne!

Laŭ mia kompreno la uzo de -ujo devenis de tempo kiam la vasta plejmulto de la loĝantaro en iu lando estis homogena. En kelkaj landoj tiu uzado bone funkciis. Tamen, nia mondo pli kaj pli iĝas heterogena, do mi preferas uzi -io.

antaŭ 11 horoj, vojacek diris:

Kiam estas korekte uzebla kaj -ujo kaj -io, tiam gravas, ke en unu artikolo estu uzata nur -ujo aŭ nur -io, sed ne alterne!

Kara Vojacek,

Vi pravas. Sed kompreneble ni ne intencas normale uzi ambaŭ formojn en la sama artikolo!

Anna

Pritema demando: Okaze de uzo de la vortero i anstataŭ uj : En Ĉilio loĝas Ĉiliano kaj same en Italio loĝas Italiano, kiu povas ankaŭ esti italo, sed ĉu Ĉiliano povas esti ankaŭ ĉilio?

antaŭ 5 horoj, Pjer diris:

Pritema demando: Okaze de uzo de la vortero i anstataŭ uj : En Ĉilio loĝas Ĉiliano kaj same en Italio loĝas Italiano, kiu povas ankaŭ esti italo, sed ĉu Ĉiliano povas esti ankaŭ ĉilio?

Vi intencis demandi, ĉu ĉiliano ankaŭ povas esti ĉilo, ĉu ne? Ne. Fakte ĉe la landonomoj de la kategorio ujo/io (ekzemple Italujo, Germanujo ktp.) ekzistas tiu duobla ebleco, sed ne por tiuj el la alia kategorio, kiel Usono, Brazilo ktp.

Saluton Anna, jes ja kompreneble, mi bone scias tion.

Per mia demando mi intencis konstatigi, ke la uzo de i'o anstataŭ uj'o kreas komplikaĵon. La uzo de i'o anstataŭ uj'o estus senĝena se ni uzus la streketojn inter la vortunuojn aŭ se neniu lando havus la literon i ĉe la fino de la radiko. Fakte eble ne estas la loko en UEA-facila por diskuti pri malfacilaĵoj!

antaŭ 18 horoj, Pjer diris:

Per mia demando mi intencis konstatigi, ke la uzo de i'o anstataŭ uj'o kreas komplikaĵon. La uzo de i'o anstataŭ uj'o estus senĝena se ni uzus la streketojn inter la vortunuojn aŭ se neniu lando havus la literon i ĉe la fino de la radiko. Fakte eble ne estas la loko en UEA-facila por diskuti pri malfacilaĵoj!

Kara Pjer,

Vi pravas, ke la uzo de -io anstataŭ -ujo kaŭzas konfuzon kaj komplikaĵojn en la sistemo de landonomoj. Tial mi preferas -ujo. Mi scias, ke ne ĉiuj konsentas pri tio, sed tio certe estas pli facila por lernantoj, kaj helpas ilin lerni, al kiu el la du kategorioj landonomo apartenas. 

Je 12/24/2018 at 12:39, Tim diris:

Mi gratulas vin, ke vi faras tiel, Anna. Ankaŭ mi faras tiel, kiam mi redaktas la gazeton La Brita Esperantisto. Se iu sendas al mi artikolon, en kiu estas uzata la finaĵo -uj-, mi ne ŝanĝas ĝin, kvankam mi mem kutime uzas la finaĵon -i-. Mi faras tiel, ĉar mi scias, ke oni akceptas ambaŭ formojn en Esperanto kaj mi preferas respekti la preferon de aliaj homoj, tute kiel mi volas, ke aliaj homoj respektu mian.

Mi hazarde relegis tiujn ĉi artikolon kaj komentojn unu jaron poste, kaj miris pro mia deklaro, ke 'mi mem kutime uzas la finaĵon -i-'. Mi fakte kutime nun uzas -uj-, sed havis nenian ideon, ke mi nur tiel relative lastatempe ŝanĝis mian kutimon! Eble ne estas koincido, ke en majo 2019 mi legis 'Rusoj loĝas en Rusujo':

antaŭ 6 horoj, Tim diris:

Mi hazarde relegis tiujn ĉi artikolon kaj komentojn unu jaron poste, kaj miris pro mia deklaro, ke 'mi mem kutime uzas la finaĵon -i-'. Mi fakte kutime nun uzas -uj-, sed havis nenian ideon, ke mi nur tiel relative lastatempe ŝanĝis mian kutimon! Eble ne estas koincido, ke en majo 2019 mi legis 'Rusoj loĝas en Rusujo':

Leginda kaj rekomendinda libro. Nepra akiro por ĉiuj komencintoj / progresantoj. Fakte, por ĉiuj Esperantistoj.

Mi tuj legis la libreton Konciza klarigo pri la landonomoj de Anna Löweistein, kaj mi nun havas bonan rimedon por retrovi pli facile la nomojn de landanoj ! Estas klare ! Dankon !

Sed mi ne komprenas, kial sciencisto pri biologio nomiĝas biologo ?

Fakte, la vorto biologio unue aperis en la vortaro, poste biologo aperis. Estas mistere !

Mi konsentas kun vi pri la vorto "biologo". Anstataŭ tio, vi povus diri "biologiisto".

Ju pli mi malkovras Esperanton, des pli mi malkovras mian denaskan lingvon (la francan lingvon).

Skribinte artikolon  pri biologia sciencisto en Vikipedio, mi decidis skribi biologiiston kaj ne uzis biologon : tial aliaj homoj povos kompreni pli facile mian artikolon.

Poste, mi komencis skribi novan artikolon pri sciencisto, kiu studis glaciojn. Kiel mi povis nomi lian profesion ? Unue, mi nature skribis glaciiston. Sed mi opiniis, ke tiu nomo estis konfuza : ĉu ĝi temas pri vendisto aŭ pri sciencisto ? Mi do rigardis en PIV kaj trovis ĉi tiujn difinojn :

• glaciaĵisto : Fabrikisto aŭ vendisto de glaciaĵoj.
• glaciologo : Specialisto pri glaciologio.

Hodiaŭ mi komprenas, kial oni almetis la vorton "biologo" en PIV. Ŝajnas, ke sciencaj fakoj pli kaj pli aperis. Mi opinias, ke oni nature almetis la sufikson "-olog", por ke oni povas distingi profesion de iun alian, kiel ekzemple glaciaĵiston kaj glaciologon.

Sed ĉu ne estas pli klare diri glaci-vendiston kaj glaci-sienciston ? Ŝajnas, ke homoj nature preferas belsonan koncizan vorton : glaciologo estas pli mallonga, ol glaci-sciencisto.

Ĉu Esperanto iĝos natura lingvo ? Bedaŭrinde, mi ne povas antaŭvidi la estontecon.

Mi konsentas kun vi, Rubujeto (kial vi elektis tiel strangan nomon?!). Ankaŭ mi preferas pli facile kompreneblajn formojn, kun -sciencisto anstataŭ -(o)logo. Sed aliaj homoj havas alian opinion.

Ĉu vi trovas mian nomon stranga? Mi konsentas, ke ne estas ordinare. Vidu mian profilon : mi skribis hieraŭ la kialon.