Alessandra

Dankon, Kara Jean-Claude. Nu, Aldo Grassini de LIBE (la ligo de blindaj esperantistoj) kaj Ermanno Tarracchini, kiu laboris multe kun surdaj infanoj, uzas la vorton "alikapabla". Eble cxar ili estas italoj. Sed mi pensas, ke ne estas nur eufemismo por ili. Ekzemple, Aldo Grassini estas ankau la direktoro de Muzeo Homero en urbo Ancona, kien ankau vidantoj povas iri por tusxi artajxojn kaj iel sperti tiamaniere kiel blinduloj "vidas" per tusxo. Mi pensas, ke ili uzas vere la vorton n la plena senco por peti pli da alireblo kaj konscio fare de publikaj administrantoj ktp.

En tiu kazo la instruistino ne estis tute blinda. Sxi kapablas legi grandegajn literojn per komputilo. Do, la ekzameno okazis hibride; membro de la komisiono partoprenis cxeeste kaj la aliaj per Zoom, lasante al sxi suficxe da tempo por legi siamanierw.

Saluton, kara Sakuntala. Pardonu, ke pro okupiteco mi ne cxiam kontolis la komentojn. Mi klopodas respondi. Antaue la esprimo "malkapabla" estis eble la plej uzata. Sed gxi estas tre negativa, cxar fakte homoj povas havi malpli da kapabloj de unu flanko kaj pli de la alia. Estas konata afero, ekzemple, ke blinduloj ofte sentas pli bone kompare al vidantaj homoj rilate al aud- au tusx-kapablo. Do, nun en italaj lernejoj oni uzas preskau nur la esprimon "diversamente abili", kies Esperanta traduko estas "alikapablaj". En la kurso de la 30 Oraj Horoj evidentigxis ekde la komenco la neceso pensi ankau pri alikapablaj homoj, inkluzive en la maniero okazigi ekzamenojn

Koran dankon, kara Jean-Claude. Fartu tre bone, Alessandra

Koran dankon pro via subteno, kara Jungkee! Fartu tre bone, Alessandra

Koran dankon, kara Jean-Claude. Mi vere ne konas precize la lastajn datumojn pri la nombro da instruistoj, kiuj finis la kurson. Mi persone konas 3 el ili. kaj intervjuis du por mia libro. Unu el ili, la plej rapida, finlernis la kurson kaj jam instruis dum la tuta lernojaro al siaj lernantinoj dum siaj normalaj horoj de leciono, sed en speciala projekto nomata "CILS", por instrui fakan enhavon pere de fremda lingvo. Li fakte instruas al ili Esperanton, por ke ili plibonigxu pri matematiko. Li ne tute sukcesis pruvi, ke tio vere okazis, cxar pli da tempo estus bezonata. Sed intertempe liaj kolegoj de la angla kaj de la cxina rimarkis plibonigon pri la kapabloj en tiuj lingvoj. La lernantinoj ankau korespondas en Esperanto kaj en la cxina kun miaj gestudentoj en Zaozhaung-Universitato. Sed nun ili diplomigxis. Alia juna instruistino volas instrui, sed mi ne pensas, ke sxi jam komencis. Pasintan jaron sxi devis helpi alikapablajn lernantojn, kio signifas, ke sxi povus nur instrui libervolajn posttagmezajn kursojn ekster la normala instrua horaro. Do, estas iom malfacile, ankau cxar sxi estas juna, kun propra familio kaj devas mem studi por konkurso. Sed sxi vere sxatas la lingvon kaj la kurson kaj esperas povi instrui estonte. Fine, plia tre juna instruistino estas mem alikapabla, sed sxi ne havis problemojn fini la kurson kaj trapasi la ekzamenon de Itala Instituto de Esperanto. Nun la lernejaj autoritatoj de du pliaj italaj regionoj, krom Toskanio, subtenas la projekton de la "30 Oraj Horoj". Pluraj instruistoj kaj lernejestrino partoprenis en la peto por Erasmus-projekto ligita al gxi. Mi pensas, ke granda helpo estus la oficiala agnosko de Itala Instituto de Esperanto kiel organizo, kiu rajtas proponi gxisdatigajn kursojn al lernejaj instruistoj. En Italio, cxiuj instruistoj devas nepre sekvi kelkajn el tiuj kursoj por sia laboro, sed ili povas libere elekti inter la rajtigitaj. Akiri tiun statuson estus bonega rezulto. Tiel bone farita video-kurseto povus vere havi siajn sxancojn. Mi ne scias, cxu cxi jaron la afero sukcesos, sed la Ministro pri Instruado sendis siajn gratulojn al la kongreso de Linjano. Do, ni povas iel esperi. Almenau li scias, pri kio temas. Mi esperas, ke mi iom sukcesis respondi. Se vi volas pli gxisdatigitajn informojn pri la kursoj kaj la instruistoj, bonvolu demandi al Laura Brazzabeni kaj al Brucxjo Kasini, kiuj cxiam zorgas pri tio. Fartu tre bone, Alessandra