Judit

Profunda subpremo ĉagrenas mian koron. Urĝas la afero! ĝi disigas nin. Ŝokaj scenoj, neglekto kaj moko, Viktimoj de la ekskludo. Mi ne estas sola En tiu revoluci´. Aligu niajn voĉojn, ne gravas la vundoj. Sed mi ne estas sola (Urĝas la afero) En tiu revoluci´. (ĝi disigas nin) Aligu niajn voĉojn, (Ni luktas por pluvivi) ne gravas la vundoj. Sed mi ne estas sola (Ŝokaj scenoj) En tiu revoluci´. (neglekto kaj moko) Aligu niajn voĉojn, (Ni estas viktimoj de la ekskludo)

BIRDOJ DE UKRAINIAJ MARĈEJOJ Printempe, apenaŭ la suno komencas varmigi la teron, revekiĝas vivo en lagoj, riveroj, vastaj marĉaj teritorioj de deltoj. La akvo, ankoraŭ malvarma, nun preskaŭ bolas pro brulantaj pasioj; kaj aero pleniĝas de amaj triloj. Tiu simpatia birdeto en eleganta nigra-blanka kostumo kaj kun frivola tufeto, aperas sur lagoj kaj marĉejoj fru-printempe. Okazas foje, ke eĉ neĝo ne tute degelis, - sed VANELO jam havas neston. En varmaj printempaj tagoj sur malprofundaĵoj aŭdiĝas laŭta plaŭdado. Tie metas frajon fiŝoj. Sur sablaj insuloj kaj aluvi

Se velŝipo ekripozus sur la polmo de mia man’ Tiam mi blovus ĝin sentimente Kaj ĝin lasus pluiri ĉiam laŭ la voj' de mia kor' Ho! mia kor’, serenas kiel mar’, Kiu kaŝas tiom da sekretoj pri versoj pereintaj kaj ekstertempaj Rimoj el ventoj kaj veloj Vivo kiu ŝajnas martajd’ La malespera soleco ŝprucas Ĵetante min al tiu kaj’

Dankon por via komento, kaj ni ĝojas, ke la filmo plaĉis, kaj estis utila por vi!