La kaŝita ŝtuparo

Dimanĉon:
Du homoj, viro kaj virino, sidas en kafejo.
  –  Mi certas, diras la virino.
  –  Vi certas pri kio? demandas la viro.
  –  Ke ne estis ŝtuparo inter la du domoj.
  –  Kiu ŝtuparo?
La virino rigardas al la viro nekontente. Post eta paŭzo ŝi diras:
  –  Ĉu vi aŭskultis, kion mi ĵus rakontis al vi? Mi diris, ke hodiaŭ, irante al mia laborejo, mi rimarkis, ke estas malgranda ŝtuparo inter la du domoj, kiuj staras fronte al mia propra domo, aliflanke de la strato.
  –  Nerimarkinda afero, ĉu?
  –  Sed tiu ŝtuparo tute ne estis tie hieraŭ! Mi certas, ke estis nur herbejo tie, eble kelkaj floroj, sed nenio pli.

Lundon:
  –  Ĝi grandiĝis, asertas la virino. La ŝtuparo grandiĝis. Nun, ĝi estas longa ŝtuparo, kiu iras malsupren ĝis iu malhela loko fermita per nigra pordo.
  –  Tio ne eblas. Oni ne konstruas ŝtuparon en nur unu tago. Vi sendube konfuziĝis.

Mardon:
Ambaŭ homoj staras fronte al la du domoj.
  –  Vidu, jen la ŝtuparo, montras la virino. Mi ne mensogis. Hodiaŭ ĝi iras eĉ pli profunden ol hieraŭ.
  –  Nu… estas ŝtuparo, vi pravas, konsentas la viro. Sed ĝi ŝajnas al mi tute normala ŝtuparo, kiu iras malsupren al ia kelo konstruita sub la grundo. Kaj tiu kelo havas pordon por fermi ĝin. Tute normale.

Merkredon:
  –  La pordo malfermiĝis, ekkriis la virino. Ĉi tiun matenon, mi vidis ke la pordo estas malfermita. Malantaŭ ĝi estas tre malhela loko, iom timiga. Mi ne sukcesis vidi, kio estas tie, sed kredeble estas io nenormala.
  –  Mi petas vin, nepre ne provu eniri la kelon. Ĝi estas privata. Vi ne rajtas fari tion.
  –  Sed mi devas scii, kio estas malantaŭ tiu pordo. Mi certas, ke mi malkovros ion strangan.

Ĵaŭdon:
La viro atendas la virinon en la kafejo. Bedaŭrinde, ŝi ne aperas.

Vendredon:
Maltrankvila, la viro provas voki la virinon telefone plurajn fojojn dum la tago, sed neniu respondas.

Sabaton:
La viro staras fronte al la du domoj, kiujn li jam vidis antaŭ kelkaj tagoj, kiam la virino montris ilin al li. Li gapas al la spaco inter ili, ne kredante kion li vidas.
Inter la du domoj, videblas nur herbejo kaj flor-bedoj. Ŝtuparo tute ne plu estas.

Philippe Nader (Filipo)