Lahtio: mia unua UK

En julio 2019, la 104-a Universala Kongreso de Esperanto okazis en Lahtio, finna urbo kiu troviĝas proksimume cent kilometrojn norde de Helsinko. Mi estis unu el la pli ol naŭcent homoj, el kvindek sep landoj, kiuj vojaĝis tien por partopreni la kongreson.

Lahtio estas la enirejo al la finna lago-regiono, kaj la urbo ja troviĝas apud granda lago, kie la loĝantoj dum la someraj vesperoj kuniĝas por promeni, naĝi, bicikli, aŭ malstreĉiĝi en la kafejoj ĉe ĝia bordo. Fakte la nomo Lahtio signifas golfo en la finna lingvo.

Lahtio estas ankaŭ konata kiel centro por vintraj sportoj. Tri altegaj ski-saltejoj estas la plej videblaj elstaraĵoj en la urbo. La kongreso okazis en sportejo, kutime uzata por glacihokeo.

Mi elektis aŭskulti prelegojn pri, inter aliaj, la Esperanto-Muzeo en Vieno, kaj ankaŭ pri ĉi tiu retejo uea.facila. Mi aparte ĝuis la paroligajn kursojn, en kiuj nia instruisto Sylvain Lelarge kuraĝigis nin uzi novajn vortojn kaj babili pri maloftaj temoj, uzante ludojn kaj ŝercojn por vigligi la lecionojn.

Cetere, mi havis la okazon lerni la finnan lingvon ĉe baza nivelo. Mi nun scipovas danki kaj saluti la finnojn en ilia propra lingvo.

En aliaj salonoj, oni povis ĝui kantadon, aŭskulti la rezultojn de literatura konkurso, lerni pri sciencaj fakoj, kaj pri la historio kaj kulturo de Finnlando, inter multaj aliaj temoj. Okazis ankaŭ Nacia Vespero kun lokaj muzikistoj kaj dancistoj en la fama Halo Sibelius.

Dum la semajno, mi dormis en la “amas-loĝejo”. Tio estis proksima lernejo, fermita dum la somero, kiun la organizantoj de la kongreso prunte-prenis por loĝigi esperantistojn, kiuj ne volis pagi la pli altajn prezojn de la urbaj hoteloj.

Mi aparte ĝuis ĉiu-tage la tagmanĝon, kiun mi kutime manĝis ĉe la kafejo de la lernejo. La kialo estis ne nur la bongustaj manĝaĵoj, sed ĉefe la okazo por renkonti esperantistojn el diversaj partoj de la mondo. Ĉi tio estis por mi la plej bona rimedo por plibonigi mian kapablon. Mi kalkulis, ke mi babilis kun personoj el dek ses landoj. Dum la tuta semajno, mi ne diris pli ol dek frazojn en mia gepatra lingvo (kiam mi parolis kun finnoj en vendejoj – mi promesas, ke mi neniam krokodilis!)

Ĉu mi denove partoprenos Universalan Kongreson? Nepre! Mi nur bezonas konvinki mian familion ferii en Montrealo en 2020.

John Greenwood